Kiedy przyjdą podpalić dom,
ten, w którym mieszkasz — Polskę,
kiedy rzucą przed siebie grom —
kiedy runą żelaznym wojskiem
i pod drzwiami staną,
i nocą
kolbami w drzwi załomocą —

ty, ze snu podnosząc skroń,
stań u drzwi!
Bagnet na broń!
Trzeba krwi!

Idą — brudni, złem pijani,
w łunach ognia, wśród pożogi,
zniszczą wszystko, zetrą w progi,
psy gończe, krwawe łanie.
Idą — przyszłość w rękach niosą,
i wojnę niosą — niebiosom.

Ty — trzy kroki pod przestwór —
bagnet na broń!
To jest twój własny próg i mur.
To jest twój dom —
twój dom rodzinny.

Powtarzam — wrogów wrogiem broń:
bagnet na broń!
Trzeba krwi!